Socialloos
Ik ben socialloos. Ik doe er niet meer aan. Geen social media meer voor mij. Te veel tijd wordt er aan gespendeerd, te veel fake nieuws en een overdaad aan data verspilling.
Ik heb er genoeg geprobeerd. Hyves, Xing, facebook, Twitter, Pinterest, LinkedIn, en zelfs een paar dagen Instagram.
Misschien word ik gewoon oud en snap ik de lol er niet meer van.
Hyves heeft het niet gered, bij Xing spreken ze voornamelijk nog Duits, die Zuckerberg vertrouw ik sowieso niet en heb al rap mijzelf voorgenomen om principieel geen gebruik te maken van enige aan Facebook gerelateerde dienst, alleen Whatsapp gebruik ik nog, omdat het alternatief, Signal, niet altijd even stabiel bleek.
Twitter is de gifbeker van het internet waar mensen elkaar op de meest nare manier de maat nemen en zorgde vooral voor een enorme snelle verlaging van de irritatiegrens.
Pinterest en Instagram snap ik gewoon niet. Waarom zou ik plaatjes verzamelen in Pinterest? En foto’s delen in Instagram? Je kunt niet eens communiceren met elkaar via de desktop applicatie (inmiddels wel volgens mij).
Bleef LinkedIn over. Ik was er redelijk vroeg bij volgens mij. Ik had al een account in 2004 en was behoorlijk actief, maar het ging bergafwaarts met LinkedIn, de groepen gingen naar de achtergrond en artikelen kon je alleen nog maar lezen als deze naar voren kwamen in je tijdlijn als deze geschreven of gedeeld werden door je connecties waardoor je alweer snel in je eigen bubbel bleef hangen.
LinkedIn is van een netwerksite waar je nieuwe contacten kon ontmoeten en kennis kon delen verworden tot een online recruitment platform waar mensen graag laten zien hoe ver ze wel niet kunnen plassen of waar slechte recruiters vaak kandidaten proberen een baantje aan te praten waar kandidaat en opdrachtgever beide niet op zitten te wachten.
Toen ik van de week de zoveelste thuiswetenschapper van achter zijn toetsenbord een echte wetenschapper de maat zag nemen, omdat de uitkomst van het onderzoek hem niet uitkwam, was ik er klaar mee.
Delete. Weg ermee. Het brengt me niets. Vroeger had ik een lijst met connecties die ik stuk voor stuk kende, langzaam maar zeker was het gros mij volkomen onbekend en een handreiking via een direct bericht bleef vaak onbeantwoord. Alsof iemand op een netwerkbijeenkomst, bij je komt staan, geen woord zegt en zelf niet terug antwoord.
Ik hou het maar bij deze blog, waar ik primair voor mijzelf schrijf, om het later nog eens terug te kunnen lezen en voor eenieder die denkt dat het nuttig is voor hem of haar.
En voor die recruiters. Ik ben niet op zoek naar een ‘nieuwe uitdaging’, zoals dat genoemd wordt als je de zak hebt gekregen, op LinkedIn, maar mocht het nodig zijn, dan is een online cv zo gemaakt en ook nog leuk om te doen.
Dikke doei allemaal op de social media! En wie mij toch wil bereiken heeft of mijn telefoonnummer of e-mailadres en anders is er altijd nog het contactformulier op deze blog.
